Strasznie się nudzę ostatnio i trochę mnie po domu nosi. To nieznośne oczekiwanie… Na szczęście od jakiegoś czasu gdzieś z tyłu głowy przebijała się myśl, że może by tak ręce i głowę zająć szydełkowaniem? Szydełka w ręku nie miałam chyba ze dwadzieścia lat, albo i lepiej. Babcia nauczyła mnie łańcuszka, półsłupków i słupków. Więcej nie zdążyła. Moja edukacja zakończyła się na tym, a wiedza była wykorzystywana do dziergania ubranek dla lalek i misiów. Potem szkoła studia i ten notoryczny brak czasu. No ale przecież teraz czasu mam dużo, aż za dużo. Przedziergałam motek bawełny rożnymi ściegami, których opis znalazłam w sieci. Wyszło nieźle, poza tym, że pogubiłam oczka na brzegach. No ale uznałam, że przy robieniu konkretnej robótki bardziej się przyłożę do liczenia oczek.
Kilka dni później wpadł mi w ręce jeden z numerów czasopisma „Sabrina-Robótki„. Do kupna zachęcił mnie fakt, że niektóre projekty były nieduże a w dodatku oznaczone jako odpowiednie dla początkujących. Prosto z kiosku poszłam do pasmanterii. Nabyłam odpowiedni kordonek i szydełko do niego i myślałam, że będę mieć z pierwszą robótką zajęcie na tydzień. Hmmm. Po dwóch dniach machania szydełkiem i skrupulatnego liczenia oczek uzyskałam coś takiego:
Nie było trudne. Same słupki i oczka łańcuszka. Nawet mi się udało w miarę równo rozpiąć i zaprasować. Wyszła nieco większa niż to było w projekcie. Miała być średnica około 28 cm wyszła około 34 cm Może ścieg jest luźniejszy niż powinien? Bo kordonek i szydełko takie jak w instrukcji. Mniejsza o to. Ja jestem zadowolona i zaraz idę zająć ręce kolejnym projektem. Jeszcze mi 2/3 motka zostało.